Bazen psikolojik olarak çok zayıf olduğumu düşünüyorum... Beni yakından tanıyanlar melankoliye eğilimim olduğunu bilirler ama bir yandan da hep çok güçlü olduğumu söylerler. "İyi atlattın, iyi yönettin, aaaa valla çok iyi idare ettin..." denir mevzular açılınca... Neye inanayım bilmiyorum. Şu an cam pencere indirmek, sonra da anırarak ağlamak isteyen bana mı, bana bakıp çok iyisin diyenlere mi...
Gündüzler iyi, geceleri uyuyamıyorum. İlk başta bunu da takmadım, zaten iş yüzünden aylardır uyku kalitem yerlerde. Fakat bu kez bariz bir iç sıkılması ve korku benzeri hislerle dolup uyuyamıyorum.
Yavru iki gecedir yattıktan bir iki saat sonra tek tük öksürüyor. O sesi duyduktan sonra sanki filin biri göğsüme çöküyor. Kendime tek tek anlatıyorum, "tamam olabilir, alerji mevsimi geldi, bak bu çocuğa astm dediler (astım teşhisi koyan elrji profesörü bunun alerji değil sadece astm olduğunu iddia etse de...) geniz akıntısı başladıysa öksürebilir, senin de ağzın burnun kaşınıyor. normal,sakin ol...". Olamıyorum. "Acaba?" içeren tüm soruların hepsi bir yana, sadece alerji ya da nezle ise bile, öksürük artarsa doktora götürmem lazım ama götüremem şu durumda diye düşünüp panikliyorum. Çok saçma, çok faydasız, biliyorum. Korktukça da öfkeleniyorum. Hasta olmakla ilgili belirtiye, çağrışıma hiçbir şeye tahammülüm yok çünkü korkuyorum.
Geçen yıl bu zamanlar başlamıştı yine alerjik halleri ve sonra bitmeyen bir döngüye girmiştik. Bunu düşündükçe de iyice geriliyorum.
Galiba o kadar şeye ve üstüne başımıza gelen bilim kurgu gibi olaylara rağmen tedbir alıp sonra teslim olmakla ilgili hiç ders almıyorum...
Valla yazık...
O halde sana acilen hafta ortası molası lazım.
YanıtlaSilBugün evde çok sevilen hangi atıştırmalık neyse (patlamış mısır, kek, meyve salatası, kuru yemiş, çekirdek) akşam için onu ayarlıyorsun- sonra da güzel bir çocuk filmi buluyorsunuz ve Çarşambayı sellerle şöyle bir akıtıyorsunuz.
Sibel ya da fırsatın olursa şöyle güzel bir şarap al. El ayak çekilince 1 kadeh kırmızı şarap, 2-3 sayfa keyifli bir kitap ya da bir sitcom. Mis gibi uyutur. ?
Çocuk filmlerini hep bensiz izliyorlar yaaa buz devri 1-2-..5 e kadar izlediler... Ben de toplantı yaptım o sırada🥺
SilFakat doğru diyorsun, beyni de bi yanıltmak için bugün keyif günü ondan evdeyiz izlenimi vermek ve kendi kendini bi güzel kandırmak lazım.
Şarap da aklıma gelmedi değil😊 evde alkol alan tek kişi olunca içimden gelmemişti fakat neden olmasın 😊
Ay çok bilirmiş gibi yazacağım şimdi, sanki kendimde aynı şeyler yokmuş gibi. Ama kendime de bunları söylüyorum. Yani şu yazdığın "Psikolojik olarak zayıf olduğumu düşünüyorum...melankoliye eğilimim olduğunu bilirler." cümlelerini sanki ben yazmışım gibi.
YanıtlaSilZayıflık değil o. (Asabi televizyon profesörü gibi başlayayım.) Psikolojik olarak kompleks yaratıklarız, bak demek ki çok güzel yönettiğin durumlar var, yönetemiyorum diye düşündüğün durumlar var. Yönetemediğini düşündüğün kısımlar için biraz destek lazım demek ki. Bu gece uyuyamamalar, sakin olamamalar, bu yükselmiş endişe seviyesi tabii normal değil ama yalnız değilsin, çok yaygın bu ara. Çünkü hiç beklemediğimiz, hazırlıklı olmadığımız, tamamını anlamadığımız bir şeyle mücadele ediyoruz. Sabah kalkıp kocamın gece 2'de, sabaha karşı 4'te yolladığı kedi köpek videolarını buluyorum telefonumda.
Ben de deneye yanıla yöntemler buldum, kontrol edemediğim şeylere dertlenmemeye çalışıyorum. İşte ne bileyim, ekonomi, gelecek kaygısı, zombi istilası filan gibi şeyler. Düzeltebileceğim bir şeyse kendimi zorlayıp düzeltiyorum; evin dağınıklığı, evdeki yemeksizlik, saçım başım, ölü ev bitkileri ve saire.
Huzur insanın içinden geliyor, bunu farkedince de epey bozulmuştum, "Onu da ben yapmak zorundayım yani, pes!" diye :D Biliyorum bir yandan da çalışıyorsun, ufak tefek boşluklar oluşturabilirsen kendine, sakinleştirecek şeyler yapsan bir yarım saat bile olsa. İşe yarayacak herhangi bir şeyler. Kahve İçer Miyiz'in önerilerinin üzerine mesela ufak egzersiz, bir telefon sohbeti, camdan bakarak bir kahve içmek, sıcak duş, elini meşgul edecek bir şeyler örgü filan gibi. Sevdiğin ne varsa evde yapılabilecek, kafanı olan bitenler dışında meşgul edebilecek.
Haber et ara ara, anca beraber kanca beraber :)
Asabi sesli açıklamalar iyi geldi valla, insan böyle zamanlarda ağır basan taraflarından ibaret olduğunu sanma eğiliminde de oluyor çünkü... kendime geldim.
SilOnu da mı benden bekliyorsunuz kısmına sesli güldüm, ay ama hakikaten her şeyi ben yapacaksam o nasıl olacak, üşenirim bi kere ahahahah:)
Yazdıklarınızı okumak bile öyle ayağa kaldırıcı ki... Kendine zaman ayırma konusu zaten sınıfta kaldığım dersim, fakat anlaşılan o ki bu dönem onu vermek zorundayım yoksa iş kötüye varacak...
Çok teşekkürler ❤️
Özşefkat... Acilen.
YanıtlaSilBenim kızım alerjik astım. Bu yıla kadar çok zor zamanlar geçirdik. Gece nöbetleri, gündüz nöbetleri... Hopa'ya ilk taşındığımız yıl 1 ay evden dışarı çıkamadı, hep nöbetleşe baktık eşimle. Geçtiğimiz yıl nispeten rahatladık. Bu yıl artık 6 yaşında, oh bitti gitti diyorduk (doktor öyle demişti) ki Corona'nın ilk günlerinde delice öksürmeye başladı yine. Okulda öğretmeni de endişelenince gittik doktora. Doktor inhaler ve alerji ilaçlarını (alerji şurubu) verdi. 2 gün sonra da okullar kapatıldı zaten. İlk hafta evde de zor geçti ama şükür sonradan toparladı. Demem o ki astım için hali hazırda kullandığınız ilaçlarınız varsa kullanmaya devam. Yoksa aile hekimizinize gidip durumu anlatıp ilaç isteyebilirsin. Yattığın yerden öksürüğünü dinlemeye odaklanıp endişeni besleme. Elden gelenlere çare arayarak, elden gelmeyenleri kabul ederek gücümüzü korumalıyız.
YanıtlaSilYaşayan birinin ağzından süreci duymak çok iyi geldi, iyi ki yazdın... Biz de astım ilaçlarını hep evde tutuyoruz, biraz öksürük başlarsa doktorun tarif ettiği şekilde kullanıyoruz... umarım hepimiz sıkıntısız atlatırız bu süreci...
SilTekrar teşekkürler yazdığın için