Aşk, yeniden!

Yine, yeniden aşıkım. Çok. Çarpık bacaklı, yumuşak yanaklı, gıdıklı ve hafif tüylü birine hem de! Mis gibi kokuyor ve zaman zaman aşırı asabi olabiliyor. Uyumadığı zamanlarda epey gürültücü. Bu arada, şaşı olduğunu da söylemiş miydim? Ciddi bakışları şaşılıkla karışınca aşırı tatlı oluyor. Kendisi ailemizin yeni üyesi, misminnakımız, pamuk prensimiz. Aramıza 6 gün önce katıldı ve beni teyze yaptı. 

Teyze olmak A101 dersinde ilk öğrendiklerim;

- Kardeşime kızdığım her şeyi misliyle ben kendi yeğenim için yapabilirim, annesi düşünsün.

- Aşkından çıldırmak serbest: Kırkı çıktığı gün o yanakları hüpletmeyen bizden değildir.

- Minicik bir yenidoğanın farklı bir pozu olabilirmiş gibi; “yeni foto yollayın, bi daha yollayın, bi daha yollayınnnn!” diye anne babayı darlamak normalmiş.

- Bütün o “tuhaf ilk zamanlar”daki ruh halini hatırlamak ve zaman zaman kendi travmalarına göz kırpmak da normalmiş.

- Tüm zorlukların farkında olmak ama geçeceğini bilmek harikaymış.

- Keşke aynı şehirlerde yaşasaydık hissini kendi çocuğundan sonra ilk kez bu kadar kuvvetli hissetmek ve üzülmek de varmış.

- Kucağında uyuyan miniğe bakıp uyanmasa da daha beş saat tutsam böyle demek ilginçmiş.

- Teyzelik de annelik gibi bir tür delilikmiş.