Gerilim film müziği nasıl yazılıyordu yaa? Kafamda çalıyor şu ana ama buraya aktaramıyorum. Neyse, küçük Emrah filmmüziklerinden de olur: “Beeeen acılaaaaarçocuğğğğuyummmmm…” diye inlediği mesela…
Sebep? Cumartesi gün annemler memlekete dönüyor. Yine Ediile Büdü (ve yavrusu (?!) ) gibi baş başa ve bir başınakalıyoruz Ankara’da özetle…
Annem hafta sonu gitmemiz gerekli deyince ben... Yemsili değil. Kaşlarım kesin böyle!
Evde bizim için süper yemekler pişiren, pazar market ihtiyacımızı halleden, evi derleyip toplayan, ütülerimizin büyük kısmını yapan, yavruyu siz okuldan alıverin diyeceğimiz, hasta olduğumuzda destek için çağıracağımız ya da kendimizi güvende hissettirecek kimsemiz kalmayacak yani.
Cidden kabullenmekte zorlanıyorum, beynim düşünmeyi o kadar reddediyor ki pazartesiden itibaren ne halt edeceğimize yönelik bir plan yapmaya bile oturamıyorum! Arkadaşım evi b.k götürsün okey de, yemek ne olacak yemeeeeekk? Hiç sevmiyorum yemekle uğraşmayı-ve yemeyi. Ne kadar süre makarna yiyerek yaşayabiliriz acaba? Bunu mu araştırsam? Bu hikayenin sonu kocası çocuğu da alıp gitti şeklinde biter bizim evde! Adam yemek yemeyi - ve Allah’tan- yapmayı seviyor. Fakat zaman?
Annemin yemek yapmaktan anladığı yukarıdaki... Aşağıdaki de benim:
Çocuktan önce, hafta sonundan 1 etli, 1 sebzeli iki çeşit yemek yapıp koyar, Cuma günlerini de film karşısında sebzeli/peynirli/soslu makarna ya da kısır/mercimekli köfte günü ilan ederdik, haftayı atlatırdık. Hafta sonu zaten bir kahvaltı, diğer öğün de dışarıda olurdu.
Şimdi evde “beslenmesi” gereken bir küçük insan var. Üstelik -bana hala komik geliyor ama- kreşe gidiyor ve okulda yediği öğle yemeğine göre benim akşam menüsü ayarlamam lazım.
Tekrar soruyorum eve geldiğimizde saat en iyi ihtimalle 18.30 civarı olacak. Ne zaman yapılacak o günlük yemekler?
Aslında çok komik değil mi en çok bu konudan korkmam? Şahsi beceriksizliğim dışında kültürümüzün de bir etkisi yok mu bunda? Evde yemek olacak, nokta. Öyle pratik yemek, salata, dürüm vs. değil adam gibi tencere yemeği olacak. Sinirim bozuldu asdfasdf bak yine soruyorum işte o yemeği kim yapacak?!
Son 3 gündür evdeki ağlama faslından sonra sakinleştirip okula götürdüğümüz, sınıfa çıkarken çığlık atan, bir süre sonra neşeli fotoları gelen ama anasının ciğerini delen yavru ne yapacak mesela pazartesi tam gün okulda kalınca? Biri bunu da cevaplasın.
Evin düzeni, çamaşır, ütü, alışveriş gibi konuları doğrudan Allah’ a havale ediyorum. Kuş yuvası kadar evi çekip çeviremezsek zaten Kim bizi ne yapsın...
Peki ya birimiz hastalanınca? Yavru hastalanınca? Hepimiz hastalanınca? Yok, bunu gerçekten düşünemiyorum, nefesim kesiliyor. Kimse cevaplamasın, sessizce Allah korusun diyelim.
Şimdi son laylaylom günlerimizin tadını çıkaralım. Nasılsa buraya ağlamaya gelirim.
:) Hoş geldin mi diyeyim ne diyeyim.. Ben de çalışan anneliğe alışmaya çalışıyorum. Ama eminim yani insan neyi bir süre yaparsa ona alışıyor. Bol şans.
YanıtlaSilİkimiz de usulca hoş bulduk diyelim:) tek umudum o, başa gelen çekilir misali yolunu bulacağız deneyip “yamularak”.
SilBenim annemde aynı senin annen gibi beklerdi yemek yapmamı. O zamanlar inattan yapmazdım. Şimdi yemeğin anasını ağlatıyorum :)
YanıtlaSil33 yaş itibariyle annem benden umudunu kesti😄 belki de hiç umutlanmamıştı hahahha:) eminim içinden bınlar ne yapacak diyordur...
Silbelki bana da bi güç gelir bi hamaratlık güncellemesi iner? Hadi inşallah diyeyim :)
Mızmızcığım teselli olur mu bilmem ama, çalışan ana’nın yaptığı tırt yemekler çocuklara ileride eğlence konusu oluyor ajsjdjdjdj
YanıtlaSilYaşarken isyean tabi ki ama aradan yıllar geçtikten sonra “annem ve yemek” konu başlıklı mevzuları hatırlayıp kopuyoruz kardeşimle :D
Hiçkimse 38 çeşit yemek yapamıyor diye açlıktan ölmedi :D
Bir artısı daha var olayın: çalışan ve mutfakta zaman harcamaktan hazetmeyen anaların çocukları efso yemek yapıyor ;) ayıptır söylemesi ben ve kardeşim öyleyizdir :D hadi kendimi övmeyeyim de erkek kardeşim gerçekten iddialıdır. Ve evde yemekleri günlük olarak o planlayıp yapıyor! (Hanımı yemek olayından ve mutfaktan tamamen muaf ahshshdn) ve şöyle söyleyeyim: karnıyarık, mantı, fırında graten sebzeler, döküm tavada ağır ateşte soslu et soteler falan alelade günlük yemek menüsü onlar için :D
Yani annenin artık size yemek yapamayacak oluşu şimdilik senin için kayıp olsa da, oğluşun için harika bir kazanım olacak. Eheuheeu
(Vereceğin morali seveyim butonu bırakıyorum şuraya)
Ahahhahaha desene benim oğlan da masterchef olacak😂
SilYaa o kadar güldüm ki moral oldu, moralini seveyim ama cidden seveyim asdfasdf❤️
Öptüm çok
annem bir buçuk senenin sonunda çıkıp gidince bende tam yukarıda ki emrah gibi kalakaldım ve evet maalesef bizimde evin favorisi makarna,mantı,dondurulmuş köfte (ama paket değil ev veya kasap yapımı) vs oldu. en büyük kurtarıcılarımdan birisi ise bakliyat, hem oğlan seviyor hem besleyici hem pratik. nohut fasulye barbunya artık ne denk geldiyse. evden eksik etme derim. bir de kreşte düzgün yerse eve çok takılma. inşallah orada az çok her şeyden yer . ben oradan teselli ediyorum kendimi. çünkü evde yemediği neredeyse ne varsa onu yediği söyleniyor keratanın. (kabak,karnıbahar ,bulgur pilavı, mercimek çorbası vs )
YanıtlaSilYorumlarım nereye gitmiş yaa? Yayınlanmadığını yeni fark ediyorum 😳
SilEpeyce yola girdik Hülya, aynen köfte bakliyat ve çorba ekseninde durumu kotarıyorum. Bizimki okulda da sebze yememeye devam ediyor ama aç kalmadığını biliyorum, haftalık yemek listesine höre ben de kendi listemizi yapıyorum.
Bir şekilde oluyor galiba:) zor da olsa
Allah kavuştursun, ben de bir erkek olarak kayınvalidemin geldiğinde gitmesinden hiç hoşlanmıyorum. Çalışan aileler için durum aynı. Kayınvalidem evde bir güven duygusu veriyor. Oğlan emin ellerde, biz eve geldiğimizde karnı doymuş bile oluyor onu düşünmüyoruz. Yemekleri apayrı :))
YanıtlaSilYorumlar gitmiş, tekrar yazıyorum kusura bakmayın.
SilEşim de sizinle aynı fikirde, annemler gideceği vakit benden çok o panikledi aslında. Annem dönmeden bamya çorbasından patlıcanlı kebaba kadar sevdiği ne varsa annemden istedi :)
Allah başımızdan eksik etmesin hiç birini