Bence tarihe not başlığını sonuna kadar hak ediyor bu konu! Yavru pazar günü itibariyle memeyi bıraktı!
Tüm sürecin 3-4 gün sürmüş olmasına inanamıyorum ama bitti galiba artık!
Aslında işe başlayalı aylar olduğu ve gece emzirmesini bırakalı hatırı sayılır bir süre geçtiği için aşamalandırmanın yeterli olmasını umuyordum. O yüzden ilk önce iş dönüşü yakama yapışmasını önlemeye çalıştım. Havaların bir anda iyileşmesi işime yaradı, zaten saatlerdir dışarıda olan yavru beni bahçede karşıladı biraz daha oynadık, yukarı çıkıp hemen yemek yedik, biraz daha oyun, banyo derken... Uyku vakti geldi, meme ve uyku. Rutini bozmadık. Adım adım gittik.
En büyük kıyamet sabah uyandığında ve hayır oğlum memede süt bitmiş dediğimde koptu. Hüngür hüngür ağlamaya başladı! İçim ezildi resmen ama sakin kaldım ve çizgi film rüşveti ile sorunu o anlık çözdüm. Sonraki gün sabah ağlamadı sadece huysuzluk etti bir süre...
Hafta sonu gelince öğlen uykusundan önce yine istedi ama o kadar yorulmuştu ki parkta, mızmızlanıp uyuyakaldı. Derken pazar gün akşama kadar uyku öncesi tek bir meme seansı ile geldik. İki üç gün daha böyle devam edip son seansı da kesmeyi planlıyordum ama baktım ki pijamaları giydikten sonra üstüme atlamadı, bana bir deli cesareti geldi. Haydi uykuya oğlum dedim ve beklediğim soru geldi; "meme?" .
Karanlıkta önce su içirdim ve sonra tekerleme gibi tekrarlayıp durduğum cümleyi söyledim en tatlı sesimle " sen artık meme emmiyorsun oğlum... Memede süt bitmiş, hiç kalmamış. Meme yorulmuş. Artık büyüdün, ihtiyacın yok!" . O da benimle birlikte tekrarladı, mızırdandı, sonra sakinleşti, sonra ağlamaklı oldu, sonra ninni istedi, sonra ısrar etti ve en sonunda sakince uyudu!
Ben de o uyuyunca içeri geçip içimi çeke çeke ağladım!
Acaba onu bu süreçte üzdüm mü diye düşünüp ağladım önce... Ama içten içe ağlamamın nedeninin bu olmadığını biliyordum. Beklediğime kıyasla çok çabuk ve çok kolay bitmişti bu süreç, şaşkındım. En önemlisi de benim süt kuzusunun aslında kocaman olduğunu bir kez daha anlamam beni duygulandırmıştı.
Son aylarda artık yeteeerrrr diye gezmeme rağmen böyle etkilenmem de anneliğin tuhaf şakalarından biri olsa gerek.
Bu da tarihe not olarak burada dursun, 15 nisanda 2 yaş 1 haftalıkken yavru memeyi bıraktı.
Gözün aydııııın!
YanıtlaSilAyyy teşekkürler😊😊😊
Silsizi öyle iyi anlıyorum ki!bende oğlumu aşağı yukarı aynı zamanlarda iki yaşına yirmi gün kala kestim memeden. ki gece gündüz 5 dk 15 dk hiç bir zaman mefhumu olmadan doya doya emdi.şunu okumuştum:önce anne hazır olmalı diye. kesinlikle çok doğru. çok dua ettim üzülmesin,küsmesin diye.kolay olmasaydı,biraz fazla zorlasaydı o duygusallıkla 10 yaşına kadar emzirebilirdim :P geçmiş olsun.
YanıtlaSilHah! İşte o tarif ettiğiniz aynı ben! O kadar korktum ki ağlayacak üzülecek diye erteleye erteleye bu zaman oldu. Su an inanılmaz sevinçliyim, çok şükür hiç bir kırgınlık belirtisi göstermedi...
Sil