Kamyon İKİ kere çarpmış gibi...

Şu an önünde bir kase dolusu çekirdek (yemiyor, yere döküp geri topluyor), karşısında dev ekran tv açık, babası ve dedesi ile maç izliyor benim yavru.

Ben de yan odaya kaçmış, yatağın üstüne ilişmiş, telefondan blog yazıyorum.

Bu sahne normalde mümkün olmaz çünkü ne çocuğa tv izletirim ne de hafta sonu dibinden ayrılırım.

Fakat başım çatlıyor iki gündür. Birazcık sakince oturmaya çok ihtiyacım var. 2 saate yakın ağladı dün gece. Sebebi yok elbette.

-Ben süpürge yapmak istiyoruuuuummmmm. Süpürgeyi görünce istemiyorummmmmmm.
-Ben su içmek istiyoruuuuummmmmm, sonra su şişesini fırlatıp istemiyoruuuuuummmmm.
-Ben yatmak istiyorum ben uykuuu, sonra ben kalkmak istiyoruuuuummmmm.

Bu döngüler içerisinde hıçkırarak ve deli gibi bağırarak ağladı. Herşeyi denedim, işe yaramadı.

Sabah kalktığı zaman gözleri şişmişti. O kadar moralim bozuldu ki yüzünü gözünü öyle görünce... Ne zamandır herşeye inatlaşıyor, iki yaş terellellisi bu, olur deyip geciyordum. Dün resmen yamuldum, kendime gelemiyorum.

Kendimi baya hazırladım sanıyordum ama galiba bu iki yaş olayı beni çarpacak.

Dahası var bitmiyor derseniz terlik fırlatırım ona göre. Ya da aşağıdaki gibi derim;