Ortaya karışık günü Haziran

En son ne yazdığımı unutunca fark ettim, yine bir ay olmuş yazmayalı… E tabii araya bayram girdi, bayram tatilinde yavruda antibiyotik gerektiren dev bir hastalık durumu, döndüğümüzde annem olmayınca yapılması gereken yemekler, halledilmesi gereken işler, arkasından dev bir uluslararası organizasyonda gerilim türünde görevler, bol bol yorgunluk, hay ben bu memlekette işlerin gidişine… diyebaşlayan sövmeler… Böyle böyle bir ay geçmiş.

Yine ağzım burnum dolu, yine bi alerjiler, bak bunu yazmamışım. Bir de yanında bunuş; yavrunun da alerjik olduğunu tescilledik. Ha bire tekrar etmeye başlayan kulak enfeksiyonu, hapşurmalar ve ara ara başlayıp kaybolan; grip olacakmış da olamamış benzeri burun akıntıları tam tahmin ettiğim gibi alerjik rinit kaynaklıymış. Şimdilik bir şurup ve burun spreyi kullanıyor, 3 haftanın sonunda kontrole gideceğiz bakalım ne diyecek doktor. 

Okul cephesinde de olaylar her sabah okula girerken dudak büzerek hafiften ağlamalı, çıkışta neşeyle “ Günüm çok iyi geçti anne! Çok eğlendim!” demeli seyrediyordu. Dün ilk kez sabah ağlamadan okula girdi. Hala tam okula girdiği sırada gergin olduğunu hissediyorum ama sabahları evden çıkmamak için bahane üreten çocuk bu kez “hadi geç kalacağız anne, çabuk” dedi ya (çok şükür), artık bu işi kotardık diye ümit ediyorum. 

Aslında yazmak için ilk oturduğumda, nasıl da iş ahlakından yoksun olduğumuza, “padişahımısss kıymetlimissss” demekten başka bi’ halta yaramayanlara, her yönüyle insanlarımıza saydıracağım uzun bir yazı yazmak geçmişti içimden. Şu an kısaca özetlemek istiyorum: Bu toplumdan bicacık olmaz. Bu konuda can çekişen ümidim ha bire kafasına sıkılmak suretiyle öldürülüyor, artık hortlamasa iyi olur, ümit bazen işkence yani bu memlekette. 

Neyse, güzel şeylerden bahsedelim: Mesela evi hamam böceği basmadı, aç kalmadık, kendiminkileri unutmuş (evet unutmuş) olsam da çocuk ve babası ütüsüz kıyafetlerle insan içine çıkmak zorunda kalmadı, ev beklediğimden toplu ve temiz, çocuğum anneanne ve dedenin artık burada yaşamadığını idrak etmiş ve kabullenmiş (bayram tatilinde 1 hafta yüz vermedi onlara) durumda… Her korkutucu durumda olduğu gibi bir çaresi bulundu yani. Hayalimdeki ışıl ışıl ev ve düzeni yakalayamasam da (ne zaman yakalandı ki?) şu an kendimden ve çıkardığım işten memnunum. Annem buralardayken kendini rölantiye alan kocam da yeniden tam destek fulldestek moduna geçmiş durumda. Eh, çok şükür.