Hafızayla ilgili okuduğum şeyler çoğu zaman beni hayrete düşürmüştür..Hipnozla çoook eski anılara gidilebilmesi, aslında anıların hiç kaybolmaması falan da çok ilginç gelmiştir bana. O yüzden annemlerin bunu hatırlaman mümkün değil diye diretmelerine rağmen en eski anımın 2 yaş civarı olduğunu tahmin ediyorum.
Ülkemizde aşılar 30 sene önce çok mu farklı mı uygulanıyordu (sanmıyorum) bilmem ama benim yavru için verdikleri aşı kartından (bakıp bakıp hiç bi halt anlayamadığım minik kağıt oluyor kendileri) gördüğüm kadarıyla; rutin bir aşı için 1.5 yaş civarı yaptığımız hastane ziyaretini hatırlıyorum!
Büyük amcamın kucağındayım, karanlık bir binaya giriyoruz, beyaz kıyafetleri ile bir hemşire önümüzden geçiyor, sonra montumu çıkarıyorlar ve o hemşirelerden biri koluma aşı yapıyor. Ağlamıyorum. Amcamın ha bire "aferin kızıma aferin kızıma bakın hiç ağlamadı" deyişini hatırlıyorum.
Bunu ilk anlattığımda annem şok oldu çünkü gerçekten de o sene Avrupa'dan izne memlekete gelen amcam beni aşıya götürmüş ve ağlamamışım, böyle bir olay gerçekten mevcut. Biz de vardık diyorlar, ama annemleri hatırlamıyorum, tabii bir de ısrarla hatırlaman mümkün değil diye belirtiyorlar. Belki bizden duyup hayal etmişsindir şeklindeki teorilerini ise kabul etmiyorum çünkü çok net bir şekilde bina, hemşire ve montumun çıkarılmasını hatırlıyorum.
Ay bak bana yandan yamdan bi analiz geldi şimdi... Ben bu yavruyu aşıya götürürken acaba bu yüzden mi korkuyorum? Ya çok etkilenirse diye tedirgin oluyorum...? Benim yavru da ağlayan tiplerden değil, adet yerini bulsun diye bağırır bir dakika o kadar. Asıl mesele onu sabit durmaya zorlamak, çünkü o bir fırtına o bir tazmanya canavarı o bir durma özürlü... Ben canı acıyacak diye değil de korkacak diye bu yüzden hayıflanıyorum galiba, ya hatırlarsa diye...
Evet, bunu da çözdüğüme göre lafı uzatmaya gerek yok.
Bu da böyle bi anımızdı işte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder