Challenge geldi haaaanıımm ! Gevşek-sosyal-bakımlı-hamarat

Daha sık yapsam dediğim 5 şeyin başında gevşemek var. Nedensiz gevşek sırıtışlar olsun, efendime söyleyeyim kedi gibi kıvrılıp sakin sakin sakin uzanmak olsun, özellikle iş yerindeki kaosun içinde bir fincan kahve alıp kafamı toplamak olsun… Böyle gevşemelere daha çok ihtiyacım var. Gerginlik işleri hızlandırmıyor, olmazları oldurmuyor. Sadece yoruyor.

Gevşeyeyim, anda kalayım, huzurlu olayım derken ben...

İnsanlarla daha çok görüşmek mesela bu da ikincisi olabilir. Büyük şehir koşturmacasından sakınmak için minnak dünyamızda - evimizin güvenli sınırlarında takılmak çok hoş… ama insan lazım. İnsana insan lazım dostlar, bu bir gerçek. Hatta yavruya bile lazım. Resmen hafta sonunda bir zaman kırıntısı yaratıp karı koca film seyredeceğiz ya da sabah kahvaltısını ikindiye kadar toplamayacağız diye, eve birini davet etmekten çekinir olduk. Sadece biz değil, herkes öyle. Herkes buluşacaksak dışarıda buluşalım modunda… Fakat o iş yavrulu aileler için ayrı bir sıkıntı. En azından bizimki gibi kıpırdak modele sahip olanlar için… Tamam, evde bile olsan ortamda çocuk olduktan sonra buluşup bir “yetişkin sohbeti” gerçekleştirmek çok mümkün değil. İyi de iade mi edeceğiz yavruları şimdi, n’apıcaz yani!

Bir de keşke sevdiklerimi daha çok arasam… Düzenli olarak aradığım tek aile büyüğüm anneannem. Geri kalanının haberlerini almak için anneme falan düzenli soruyorum ama aramıyorum. Baba tarafımı ise hiç arayasım gelmiyor. Halbuki hepsini severim ve kırk yılda bir aradığım vakit, seslerinin şenlendiğini hissederim. Bu konuda epey öküzüm kabul ediyorum. Arkadaşları da çoğu zaman yazışarak yokluyorum. Onlar da öyle yapıyor. Aslında doğrusu bu değil bence ama çağımızın gereği bla bla bla deyip geçiyorum…

Kendime daha sık bakım yapsam. Aslında bu cümle toptan yanlış. Bir şeyin daha sık olması için en azından arada bir tekrarlanması gerekir değil mi? Ben bakım-makım yapmıyorum ki. Saçlarım kısacık, çim adamdan hallice. Azıcık şekillendirici ile 5 saniyede falan havalı bir görüntü çıkıyor. 60 saniyede kuruyan ojelerden aldım (niye? Çünkü kurumasını bekleyecek sakince oturacak vaktim yok!), haftada bir en fazla kez gün oje sürüyor ve haftayı o renkle tamamlıyorum. Sabah arabada giderken tırnak törpüleyip oje sürdüğüm çok oldu! Sabah da bir açık renk far ve rimelden oluşan basit makyaj. Bu şekilde “bakımlıymış” gibi görünmeyi başarıyorum. Ufak tefek bir insan olduğum ve yaşımı göstermediğim için şimdilik idare ediyorum ama nereye kadar? Ne bir manikür-pedikür, ne bir cilt bakımı, ne bir yaşlanma karşıtı krem… Ay ne bileyim başka neler yapıyor insanlar (hakikaten ne yapıyorlar yahu? Onu bile bilmiyorum bak…), işte onların yaptıklarından… Yok. Umarım başlarım diyor, sonuncuya geçiyorum.

Son olarak, daha sık pasta börek yapsam keşke. Kocamı çocuk gibi sevindirmiş olurum. O kadar nadir yapıyorum ki adamcağız son lokmasına kadar yiyor bayatlamış bile olsa. Çünkü bir daha ne zaman yapılacak Allah bilir! Yavru için epey tarif denedim aslında, tuzlu kekler, pratik atıştırmalıklar falan…Hepsi sağlıklı tarifler ve tabii ki bu sebepten “lezzet” denen şeyden eser miktarda bulunuyor. Yavrunun lütfedip yemediği o “şey”leri bile yedi adam. Ay bak vicdan yaptım, ben bunu daha sık yapayım.