tag:blogger.com,1999:blog-7143920449974987738.post8410612954308384714..comments2023-09-03T03:40:06.004+03:00Comments on Biraz mızmızlanıp gidicem...: Özverili deli...Mızmızhttp://www.blogger.com/profile/14197637100658660432noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-7143920449974987738.post-2970715127948166522017-11-24T09:09:00.187+03:002017-11-24T09:09:00.187+03:00Şöyle donup bakinca kocam emzirmek disinda herseyi...Şöyle donup bakinca kocam emzirmek disinda herseyi yapti... Oglum bana tamamen muhtac oldugu zamanlarda ben bebege baktim o da bana bebek gibi bakti hakkini yiyemem. AMA. 19 aylik cocuk hala gece meme diye uyaninca ben kalkmak zorunda kaliyorum ve bazen daraliyorum...bazi seyler hep annede. Dusen cocuk aglayarak sana kosacak. Hastaysa sana yapisacak. Vs vs...beni dibe ceken bu durumlar dışında benim arka planda surekli trdirgin olmam ve aklımı kemiren fikirlerden kurtulamamam...<br />Tekrar geri donersek, mecburiyetlerin insani bogdugu bir gercek evet, hele ki bebek cok küçükken bu insani daha da korkutuyor... Zamanla bu bagimlilik da o his de azaliyor. Seni sinir eden "mecbur oldugun" gercegini de sindirmis ve hatta bazi zamanlar keyifli bulmaya bile baslamis oluyorsun... Inan ki hafifleyecek bu duygularin. Esine is bölümü için israr etmekten cekinme hicbir zaman cunku cocuk 15 yasina da gelse bu paylasilmasi gerrken bi sorumluluk...<br />Son soruna gelince, cevabi yok! Dedigin gibi birak aglasin diyemeyecegimiz ortada, ama kendi istrklerin için kendine alan yaratmak bir beceri bence. Bende zayif. Ve keske yapabilsem, çünkü yaparsam daha mutlu olabilirim... Dilerim sen Lidya buyidukce kendi alanini korumayi daha iyi ogrenirsin. Sen teyzelere bakma, buyudukce daha kolay olacak hersey ;)Mızmızhttps://www.blogger.com/profile/14197637100658660432noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7143920449974987738.post-80047313000803488712017-11-24T05:21:54.959+03:002017-11-24T05:21:54.959+03:00Tam bu konudaki cildirmamin uzerine okudum bunu mi...Tam bu konudaki cildirmamin uzerine okudum bunu mizmiz. Hah iste tam da bu diye su anki duyguma cuk oturdu. Cocuk ucte uyandi emdi ve gezmek istedi. Net. Baska bir sey degil. Oyle yap, boyle yap, cevir, tut, dondur vs derken bana geldiler kocami uyandirdim. O bir sure sakin ve keyiflice gezdirdi cocugu. Kendime kizdim. O boyle sakinken ben neden degilim? Neden onun gibi bakamiyorum cocuk sahibi olmaya? <br /><br />Yazarken nedenlerin sunlar olabilecegini dusundum. Her ne olursa olsun. Oncelik benim. Agladiginda ilk benim kosmam bekleniyor, aciktiginda ben doyurmaliyim, uykuya ben yatirmaliyim, gece ben uyanmaliyim, bezini ben degistirmeliyim... Bunlarin hepsi bizim duzenimize ozgu. Kocamin dahil olmasi icin benim soylemem gerekiyor, tipki ev islerinde oldugu gibi. 10 seferde bir sefer yapinca da ona yuk olusturmuyor bu ve hatta soyke bir doygunluk bile yasiyor bence; "Bugun de yardim ettim/ ben yaptim, nasil da iyi bir erkek, iyi bir baba, iyi bir kocayim." Cunku kodlar. Aliskanliklar...<br /><br />Ve boyle olunca kadin olarak ben ayni Fromm'un bahsettigi karanlik yuz oluyorum. Mutlu olamiyorum, benim mutlulugum diyemiyorum, ozveri de demiyorum ama cogunlugu mecburiyet cunku. Mecburen yapilan seylerin ozveri icerdigine inanmiyorum ben. Bu yuzden boktan bir dongu olusuyor ve boyle boyle kendimi tuketiyorum. <br /><br />Cocuk bakiminda pur-i pak olma haliyle ilgili de diyeceklerim var ama biraz kafami toplamam lazim bunun icin. <br /><br />Sende de oyle midir bilmiyorum ama mecburiyetler sebebiyle kendimi kaciriyorum ben. Ne olmali mesela, sacima fon cekmek isterken aglayan bebegi sirf kendimi mutlu edecegim diye oylece birakmali miyim? Bu kadar basit degil elbette. Ama iste soruyorum kendime. O zaman nasil olacak? bu nasıl gebehttps://www.blogger.com/profile/16001194337966066949noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7143920449974987738.post-30627013929522845822017-11-22T22:18:45.863+03:002017-11-22T22:18:45.863+03:00Sagol Ceren yaa.. Gercekten bu sekilde dusunmemist...Sagol Ceren yaa.. Gercekten bu sekilde dusunmemistim, evet beklentisi sadece sevgi bunu biliyorum ama onun bambaska bir insan oldugunu ve ustelik daha beyaz bir sayfadan ibaret olduğunu galiba unuttum kendi kaygilarimla boğuşurken...sagol.Mızmızhttps://www.blogger.com/profile/14197637100658660432noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7143920449974987738.post-83089853898521868742017-11-22T15:15:50.488+03:002017-11-22T15:15:50.488+03:00Aslında hepimiz çocuk sahibi olduktan sonra, kendi...Aslında hepimiz çocuk sahibi olduktan sonra, kendi içimizdeki çocuğu da büyütmeye çalışıyoruz, onun sahip olamadıklarını (maddi manevi) kendi çocuğumuza vermeye çalışıyoruz, ancak böyle kendi yaralarımızı sarabiliyoruz.. Bunu fark edince, rahatladım ben çünkü içimdeki çocuk başka biriydi, karşımdaki çocuk başka ve o benim çocukluğumdaki yaralarımı yaşamamıştı, benden beklentisi sadece yalın sevgiydi. Böyle düşünmeye başlayınca, birden hafifledi herşey.. Düşün bunu.Ogrenen Annehttps://www.blogger.com/profile/01791558765779106222noreply@blogger.com